Nee, dat zijn geen IJslandse namen, maar namen van stormen die het begin van 2022 Nederland teister(d)en.

Het valt allemaal niet mee. We vechten tegen de wind, het hooi vliegt alle kanten op en wij soms bijna. De paarden laten het allemaal gelaten over zich heen komen. Hun manen gaan alle kanten op, maar ze staan lekker buiten in de wind of droog in de loopstal. Heerlijk aan hun hooi te knabbelen of er niks gebeurt.

Eunice is de ergste storm. Op vrijdag 18 februari bereikt deze storm ons land. Met windsnelheden boven de 100 km p/u, houden we ons hart vast. We hebben zoveel mogelijk wat los stond binnen gezet. In de hoop dat alles wat we niet binnen kunnen zetten, zoals dakpannen, palen en planken, maar ook onze kippen, katten en paarden, heel blijven.

Pas de volgende ochtend kunnen we zien wat de schade is. Die valt gelukkig enorm mee.

Een paar dakpannen, een paar planken van de buitenbak en takken, heel veel takken. En na Franklin ook heel veel water.

We verlangen vooral heel erg naar de lente. Zon, warmer, geen storm en regen meer…. Voor ons kan het niet snel genoeg beginnen!

Op 2 september was er op Stal Foxan weer een fotoshoot. Jolanda Breidenbach van “Creatieve Fotografie door Jolanda” Het was gezellig, het was leuk, het was voor herhaling vatbaar!
Sandra maakte zelf ook wat foto’s tijdens de shoot. Dit zijn een paar van haar foto’s:

Mogen wij u voorstellen aan Magnus from Solva?
Magnus is een tweejarige hengst uit Wales en onze nieuwe pensiongast.

Magnus is zilverappelwildkleursplash 😉

Welcome to the Netherlands Magnus, I hope you’ll enjoy your stay!
But first get a good rest from your travels….

Ljómi is hier geboren in juni 2014 als zoon van Thyzka en Dæll. Al snel was hij als veulen verkocht. Door omstandigheden buiten hem om, werd hij een paar keer verkocht voordat hij weer op zaterdag 4 mei bij ons terug keerde. Intussen was hij al ingereden en had hij geleerd om voor een wagentje te lopen! Dat schijnt hij heel leuk te vinden. Hier mag hij eerst even uitrusten van al zijn avonturen. Welkom terug Ljómi!!!

Samen met oom Háfeti

We staan op de site van Bit met een artikel over de kleuren van het IJslandse Paard! Met  foto’s van onze paarden.  Kijk zelf maar even: https://www.bitmagazine.nl/rassen/de-bijzondere-kleuren-van-de-ijslander/100645/

Natuurlijk komt Auðna voor in dit artikel 😉

Zaterdag 21 april kregen we er een nieuw paard bij: Njáll! Ik ken hem al een paar jaar, hij moest helaas- door omstandigheden- op zoek naar een ander huisje. Gelukkig konden we hem die bieden. Je bent van harte welkom Njállson, en je baasje natuurlijk ook

Ook wij ontkwamen niet aan de gevolgen van de storm die op 18 januari over Nederland raasde!

Het was angstaanjagend hoe de wind over ons erf stormde! Alles viel om, waaide weg of viel eraf. Gelukkig zijn er geen paarden, honden, katten, kippen of andere dieren gewond geraakt. Ook de mensen hebben het gered. Maar eng was het wel.

Nadat de wind was verder getrokken, konden we de balans opmaken: er zijn zo’n 50 dakpannen gevallen, de dakgoot ligt eraf (en een gedeelte is weg?), twee dakplaten van de grote stal zijn weggewaaid, in een plastic golfplaat in het dak van de grote stal zit een groot gat, twee dakramen zijn kapot en we missen minimaal 1 emmer. Ook zijn er verschillende dingen verplaatst of omver gewaaid, maar dat leverde gelukkig geen schade op.

Dakpannen missen over de lengte. Dakgoten zijn naar beneden gewaaid, een gedeelte mist (of we die ooit nog terug vinden?) De haarbakken zijn omgewaaid (het haar zat er wonderlijk genoeg nog wel in)

Hier is nog beter te zien dat er dakpannen en dakgoten zijn weggewaaid. De kracht van de wind was ook ongelooflijk!

Een gedeelte van het dak van de grote stal is weggewaaid. In de paddock lag een plaat, geen idee of we de andere ook nog vinden.

We kunnen in ieder geval weer een beetje klussen op Stal Foxan, alsof we niet genoeg te doen hebben. Misschien van de zomer maar weer een klusweekend organiseren. Dit hoop ik verder dan wel gerepareerd te hebben, maar gelukkig is er nog genoeg te doen…..

Tot ziens in de lente van 2018?

Op 13 januari kregen we er een paard bij: Drifandi!

Drifandi is een 14 jarige ruin en de zoon van de vorig jaar tragisch overleden Thyzka. Hij is al een paar jaar niet meer gereden, maar we verwachten dat we hem deze zomer al in kunnen zetten voor lessen en ritten.

We houden u op de hoogte van zijn ontwikkeling. Eerst mag hij wennen aan onze stal, paarden en mensen. Na 14 jaar op dezelfde plek gewoond te hebben, is het voor hem hier erg vreemd. Maar het komt wel goed met hem. Het is een slimme, aardige en meewerkende jongen. We kijken met spanning uit hoe hij onder het zadel zal zijn!

Welkom op Stal Foxan, Drifandi!

In de nacht van 5 en 6 oktober is Vinur van ’t Puurveen overleden, 31 jaar oud. Hij was een heel bijzonder paard die we erg zullen missen….

Ik kocht Vinur toen hij 3 was en samen met oa zijn broertje in een begrazingsgebied stond, De Peel. Ik viel meteen voor hem. Gelukkig kon ik van een vriendin geld lenen en stond hij enkele maanden later als stoere hengst bij mijn eerste paard, Feti. Natuurlijk werd hij al snel geruind, maar dat heeft hem nooit gestopt Heel Erg Stoer te zijn.

Ik heb heel veel avonturen met hem beleefd, deze site is te klein om ze allemaal op te schrijven (misschien toch maar eens dat boek schrijven?) maar ik noem er een paar (in willekeurige volgorde)

• Ik ging werken in Duitsland (natuurlijk met IJslanders) waar ik oa gewerkt heb bij een trainingsstal, een stoeterij en een stal waar ze les gaven. Natuurlijk ging hij (en Feti) mee.

• Telgangwedstrijden met hem gereden. Hij was dol op hard gaan (ook in galop) en toen hij er eenmaal achter kwam dat hij in telgang ALTIJD hard mocht (in galop moest nl soms rustig en dat vond ie helemaal niet grappig)  was dat vanaf toen zijn favoriete gang. Onze trots is nog steeds dat we 5e werden op de NK, 250 mtr telgang

• Zo ontzettend veel ritten heb ik gemaakt met dit paard, hij was supercool. Ik heb altijd gezegd dat ik met hem dwars door Amsterdam zou kunnen rijden, geen probleem. Zolang hij niet het geluid van water hoorde, dat vond ie wel eng. Maar je kon een kind met hem laten rijden en zeker weten dat ie weer veilig thuis kwam. Ook een ervaren ruiter had lol met hem, omdat ie dan superhard kon gaan, in galop, telgang en tölt. Een keer hebben we een trektochtje gedaan, samen met Brenndur en Mirjam. Hij was echt zo cool en dat was voor de toen nog jonge Brenndur erg fijn.

• Bij onze Trouwdag aanwezig!

Hij was al enkele jaren met pensioen wat hem volgens mij erg beviel toen hij erachter kwam dat dat vooral betekende dat ie heel veel kon eten (naast hard gaan zijn grote hobby) Hij kon toen trouwens nog steeds hard gaan, getuige deze foto uit de lente van 2016, toen hij bijna 30 was.

Dit paard was ruim 28 jaar een deel van mijn leven, het is moeilijk te geloven dat ie er niet meer is. Ik zal zijn vrolijke ogen, zijn heerlijke geslobber met eten, zijn kunstje (been optillen als ik met mijn vingers knipte), zijn betrouwbaarheid, zijn vriendschap met de andere oudjes en dan wedstrijdje wie het eerst in de stal was, ontzettend missen.

Rust zacht, lieve Vinur, mijn vriendje, mijn maatje, ’till we meet again…